fotoğraf kulübümüzün çöktüğü gün!

Gördüğüm gerçekler, inandıklarım,
yaşadıklarım, yeminle böyledir;
Olguların hızlı akışı, ilişkilerin kaypak değişimi,
hırsların çarpışması, iktidar meraklarının doruğu,
paylaşımdan uzak ve de sorumluluk
vermekten korkan ruhlar, çoğunluk adına
tez zamanda kendince karar alışlar, özgürlüğüne
tutsak kaybolmuş benmerkezler, avanak şaşkın
bakışlar, her krizde ansızınn yandaş seçenler,
çabuk pes edenler, iyimser diretenler,
herşeye rağmen ısrarlı yeteneksizlikleriyle
herkesin hemen ezileceğine inanan
çoktan ezilmişler, şişkin egolar, yaranmacı çabuk beğenenler,
ürkek çabuk vazgeçişler,
birbirine çarpan göbeklerimizle çakan şimşekler
neticesinde olay bitmiştir!

Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

....Paris, bana hosgeldin dedin mi?

Resim
Her gece 4’lere kadar yatmak bilmem, dun gece 3’u zor ettim. Bayram Abi geldiginde Mini’yi opuyordum... (Cinka yine 40 m’2’de kayipti) Ic hatlar girisinde beni gurbete ugurlayan taksi soforu abimizle kucaklasmamiz polislerde kucuk bir saskinlik yaratti. Sirt cantamda yan yana duran 4 mermi, pil oldugunu kanitlarken super x ray uzmanina, yan ceplerine tikistirdigim donlar ortaliga sacildi; tuhaf isimli kitaplar merak konusu oldu, hard diskler coraplarin icinde derin guvenli uykularindaydi sukur, Cinka giderayak belcantama isemisti ama kesif kokuyu benden baska farkeden olmadigi icin ben de olu taklidi yapiyordum, sonunda Istanbul ucagina kapagi attik azizim! ....... Freeshop’tan 2 raki 2 karton da 2001 sigara kaptim, parasiynan bittabiii, parfum reyonunda( vakit var daha deyip) gecmiste sevdigim butun parfumleri uzerime boca ederek (Shalimar, Kenzo, Diorissimo, Eden) , belesss bittabii, Paris ucaginda yerimi aldim. Ben yanimdaki pahali takim elbiseli isadaminin koltuktan bana tasan iril
Devamı

hiçbir insan hep aynı insan değildir.

"Bir şey yaparız, değişiriz. Biri bir şey yapar, yine değişiriz. Yaşadığımız her an, bir önceki andan farklıdır. O an geçtiğinde artık yeni bir zaman vardır. ..Ve yeni bir insan olmuşuzdur. Bir ömür içine pek çok hayat sığdırırız. Sonra geriye dönüp bakarız ve sorarız. Bu ben miyim, bu hayat benim mi? Yanıtı basittir. Evet sensin ve bu hayat senin..." Öyle bir geçer zaman ki'den.
Devamı
eskilerden bir oyku, kalsin burda…. Kırt kırt kırt - Yapma anneee... Eve gelince herşeyi ya makineye atıyorum, ya da sirkeli karbonatlı suyla siliyorum ben.” Hiçbişeycikler olmaz, hem o beyaz deri pantolonum nasıldı ama? - Kimbilir kim giymişti daha önce, bitli mi, bitsiz mi, uğurlu mu uğursuz mu? Bir de onu kıçına takıp gittin ya liseliler buluşmasına, ne diyeyim daha! - Zaten giyiş o giyiş oldu. Ahın tuttu valla, geçen haftaki fırtınada mandallarından sıyırılmış, hop balkondan aşağı. Bütün sokak komşularına sordum ama, gören olmamış işte. Bak, demek biri beğenmiş almış işte, o kadar da bitli değilmiş bak! Her evine gidişimde annemle sıradan, gündelik konuşmalarımızdan bir kesit işte. Hiç vazgeçmiyor, her şeyime karıştığı yetmezmiş gibi sözü dönüp dolaştırıp benim bit pazarı hastalığıma getiriyor. Hastalık mı, dedim. Bak benim dilimi de alıştırmış işte. Haklı olabilir çünkü bu merakım biraz abartılı boyutlara ulaştı ve de orada olamadığım her hafta sonu bende ne huzur bıraktı n
Devamı