2011'in ilk cumasına en çok şiir yakışır

Kırdın mı incittin mi birilerini

Kimleri kazandım, yitirdiklerim kimler.
Kendimi yeniledim mi yazdıklarımda?
Yeniden düşünmeliyim
dostluklarımı, ilişkilerimi

Gözlerim çocukluk fotoğraflarında mı kaldı
yitirdim mi yoksa masumiyetimi?
borçlarımı ödedim mi?
Doğru seçtim mi soruların fiillerini?

Tırnaklarım kesilmiş, dişlerim fırçalanmış,
saçlarım taranmış,
giysilerim ütülü, odam düzenli mi?

Geri verdim mi aldıklarımı:
Aşkları, dostlukları, sevgileri, güvenleri, bağları,
Kitaplara, sayfalara, satırlara
borcumu ödedim mi?

Yokladım mı duygularımı
Hala sevebiliyor muyum insanları?
Ovmalı gümüşleri, bakırlarımı;
cila geçmeli ahşaplarıma
ovmalı umutları

Saklı tutmalı gelecek inancını,
yarınları eksik etmemeli ağzımızdan

Ey uzak akrabalarım, üvey aşklarım
mevsim sonu dostlarım, işporta malı ayrılıklar
arkadaş ölümleri, dost hançerleri,
talan ettiğimiz zulalar
Gece telefonları, ıssız konuşmalar
mağrur incelikler, vurgun yemiş ilişkiler
uçurum duygusuyla yaşadığımız
hayat ey...

O kadar çok anlattım ki
kendime kaldım anlatmaktan...
Bunaldım kendisiyle boğuşmasını
başkalarında çözmeye çalışan insanlardan
Usandım sözcük oynamalarından,
tılsımlı sıfatlardan,
ofset duyarlılıklardan

Kaç zamandır duru, yalın,
çalışkan, iyi insanlar özlüyorum
"içtenliğin" ya da "dünya görüşünün"
kirletmediği

Kendime bir yeni yıl kartı yazarak
bunları diliyorum
Aranıp duruyorum adresini yitirdiğim insanları
vitrin camlarına yansıyan yüzlerde
Bilmiyorum kalmış mıdır adresini
yüzlerinde taşıyan insanlar,
hala bir umut var mıdır

Çıkmaz bir sokağa benzeyen
bu avare avunması vitrinlerde
ne çıkmaz sokaktayım ne de mutsuz
Sadece rüzgarlardan daha güçlü
olmak istiyorum o kadar

Açık denizlerde nice yolculuklara
yelken açarken kış güneşinin mutlu ettiği
bir kedi gibi mutlu, emin, tasasız
sere serpe ve keyifli olmak tek isteğim ve dileğim

senin ve benim,
yani bizim için...

Mırıldandıklarım / Murathan Mungan