bisiklete binmenin insan ruhu üzerindeki faideleri

(Bu zevki bana tekrar hatırlatan sevgilime saygılar sunuyorum buradan tekrar...)

1) Maddi yarar: Otobüs paralarıyla dvd alıyorsun; beynin gelişiyor, ruhun göneniyor.
Entellektüel kapasiten yükseliyor. Bütçen toparlıyor.
2) Sportif yarar: Karnın inmiyor, kalçan küçülmüyor,
belin incelmiyor; fekattt bacak kasların güçleniyor azizim.
(bkz: Güllerin savaşı filmi)
3) Tutarlılık yararı: Kendimizi konumladığmıız yer neresidir hayatta dediğimizde
Benimki hep bir aykırı duruştur..Onu acaip tamamlıyor bence..
(çoook yaşında bir kadın deli gibi pedal sallıyor)
4) Yarış zevki: 169 la kapışmak gerçekten müthiş... Kırmızı ışıkta onlar duruyorlar tıklımtıkış,
sen basıp gidiyorsun kıyıdan..Geçemesen de geçmiş kadar iyi bir duygu.
5) Müzikal yarar: En sevdiğim albümleri evde dizi film radyo telaşından
kaçırdığımızdan, yüksek volüm kimse duymadan, komşu duvarı tıkırdatmadan
kafana göre tekrar dinliyorsun..Ohh bee..
6) Son model arabalara kafa tutma salaklığı..(bkz kırmızı ışıkta durma durumları)
7) Benrealizm yarar: Bisiklet ne yazık ki paylaşılabilen bir şey değil..
2 kişi 5 kişi 100 kişi birlikte binsen bile yine yalnızsın nihayetinde..
(Alışkınız, bize birşeycikler olmass..)
Gelip geçerken artık birbirimize hafiften selamlar çakıyoruz
simitçiler balıkçılar...
8) Hoşgörsen yararı: Bisiklet yolunu aşıklar yolu zannedip orada yürüyen
ve asla korna duymayan sevgililere veee bu yolu işgal eden pasaport
mevkii garsonlarına da selam burdan..hadi bakalım.
9) Hareketsizlikten kireçlenen dizkapaklarının mutluluk kaşıntısı.
10) Spor yapan insanların eve gelince duyduğu mutluluk kırıntısı
11) Güzel harcanan zaman..
Ancakkkk....Her şey gibi bisiklete binmek de zaman istiyor azizim.
Bedenimiz, kedilerimiz, sevgililer, facebooklar, dijital foto çekip yüklemece/yollamacalar,
bloglar, siteler, mailler, bulaşıklar, lavabo ovmalar, araba bakımları, komşular,
nişanlanan yeğenler, bozulan dolaplar, akan çatılar, sigara kokulu perdeler,
masklar, boncuklar, bahçeler,
arkadaşlıklar, ürettiklerimiz,
beynimiz gibi tıpkı..
(Yalnız bu iyi bişey onu da söyliyim...)

Yorumlar

  1. Jean25 Şubat 2010 03:57

    Hadiiiiiiiiiii yazsana bakalim :-)
    Bence zarar yok !

    YanıtlaSil
  2. Jean26 Şubat 2010 00:39

    Bak sen de neredeyse zarar bulamadın zaten :) Bu bisiklet var ya... Bence uyuşturucu gibi bir şey: başladıktan sonra kurtulma şansların artık çoooooook az. Uçuruma gidiyorsunnnnnnnnn!

    YanıtlaSil

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

....Paris, bana hosgeldin dedin mi?

Resim
Her gece 4’lere kadar yatmak bilmem, dun gece 3’u zor ettim. Bayram Abi geldiginde Mini’yi opuyordum... (Cinka yine 40 m’2’de kayipti) Ic hatlar girisinde beni gurbete ugurlayan taksi soforu abimizle kucaklasmamiz polislerde kucuk bir saskinlik yaratti. Sirt cantamda yan yana duran 4 mermi, pil oldugunu kanitlarken super x ray uzmanina, yan ceplerine tikistirdigim donlar ortaliga sacildi; tuhaf isimli kitaplar merak konusu oldu, hard diskler coraplarin icinde derin guvenli uykularindaydi sukur, Cinka giderayak belcantama isemisti ama kesif kokuyu benden baska farkeden olmadigi icin ben de olu taklidi yapiyordum, sonunda Istanbul ucagina kapagi attik azizim! ....... Freeshop’tan 2 raki 2 karton da 2001 sigara kaptim, parasiynan bittabiii, parfum reyonunda( vakit var daha deyip) gecmiste sevdigim butun parfumleri uzerime boca ederek (Shalimar, Kenzo, Diorissimo, Eden) , belesss bittabii, Paris ucaginda yerimi aldim. Ben yanimdaki pahali takim elbiseli isadaminin koltuktan bana tasan iril
Devamı

hiçbir insan hep aynı insan değildir.

"Bir şey yaparız, değişiriz. Biri bir şey yapar, yine değişiriz. Yaşadığımız her an, bir önceki andan farklıdır. O an geçtiğinde artık yeni bir zaman vardır. ..Ve yeni bir insan olmuşuzdur. Bir ömür içine pek çok hayat sığdırırız. Sonra geriye dönüp bakarız ve sorarız. Bu ben miyim, bu hayat benim mi? Yanıtı basittir. Evet sensin ve bu hayat senin..." Öyle bir geçer zaman ki'den.
Devamı

dikkat..bu filme dikkat..ağladım, o derece!

https://www.imdb.com/title/tt7016254/ neyse... 21 yıldır Paris'e gider gelirim, sanırsam bu aralık biletiyle 43.olacak bu seferki. 2 film beni ağlatmıştır, biri göçmenlere yardım eden kanadalı adamın hikayesindeki metro sahnesi. Biri de galiba bu film. Hala tam anlayamadığım, çözümleyemediğim bir metafor içinde, yağmurda bekleşen insanlara hadi geçin , artık snır yok sahnesi. O kadar çok istiklal cad. grişi soldaki kapıda bekledim ki.. yıllarca. Ne kavga döğüşlerle davetiyemi kabul ettirdim o konsoloslukta. Bütün şirket belgelerime kadar tüm evraklarım varken...Yağmur yağardı, biz beklerdik bahçede..Bir numara okunurdu elektronik sesle, içeri girerdin, sonra döner kapıdan çıkardın, vize verip vermeyecekleri az buçuk belli olurdu sanki. Ağlayanlar, orta yerde tüm kağıtlarını parçalayanlar, küfür edenler, güvenlik gelir hemen, nelere tanık olmadım ki! mesela tanışlar için espri konusu jargonum şudur! is it a crime to fly with Lufthansa? adamlar inanmıyor Paris'e gittiğim
Devamı