"var / yok" günü!

1) Güneş var, günboyu, çok ama çok.. Almak hep duşş ben çok..
ama ben var hep evde, hep gölgede, hep kuytuda kalmak,
çünkü lazım çalışmak çok! Keyif mi yok be baba, yok çok.

2) Dostlar var rengarenk, çoook, ama her gün tekrar çok.. bak birileri var, iki laf yüzünden dargınızdır epeydir, ben var üzülmek ve anlatmak çok, ama bazılarımız da var ki, hedefi şaşırıp bana bağırmak çok, değerini bil, onlar da kim oluyorlar kılıfında hemen en yakınlarındakini harcayarak, ağlatarak
konuşanlar, en çok bunlarda insaf yok!
ne yazık ki sevdiklerimizin öfkelerini, hem özneye konuşmaya cesaretleri yok, hem de hiç mi hiç, sınırları yok...

3) Bu arada gündüz gece, ben var çalışmak çok, belki ondan yargılarda yanılmak, ama giderek giderek olmak lazım "invisible" diyorsam harbiden, o zaman problem yok!

4) Stand var, müşteri yok. Kazanç var, yeteri yok. Deniz yakında, yüzmek için zaman yok.. Mayo eskimiş, vücut dolgunlaşmış, plajj cesareti yok..
Kediler var, doyurup bahçe garibanlarının gözlerini merhemlemeye zaman var, bi de (birazcık olsun) okşamaya sevmeye zaman yok.
Sevgili var, kavuşmaya mesafe çok. Meselaaa yarın son dakika biletiyle yanına koşuvermeme sevgilime vize tamam, artık sınırlar da yok da, sorumluluklar var sadece, kasabanın izni yok. Bahçe var, herşeyi kuruttuğum için utancım çok.
4) Binnn billlmemnm..
kaç yaşına geldik, her gün ama her gün verdiğimiz kararlar var, son sözler, son laflar, son incinmelerin uzantıları...(tamam ulan, başlayalım abicim, ama etik var, ahlak var, duruş dediğimiz,
"tavrına kurban olayım" tadında bişilerimiz de var, diyorsam eğer!)
ve demişimdir artık çok geçtir....

Özetle; rahat huzur yok!