Avrupa'dan satın aldığım en acaip şey!


La Fayette mağazaları bir vitrinler yapmış; Japon turistler ve benim gibiler durmadan görgüsüzce fotoğraf çekiyoruz. Kimi vitrinlerde çeşitli oyuncaklar, müzik eşliğinde belirli bir koreografi ile dansediyorlar ki çocuklar çıldırıyor. Öyle böyle değil...Ben mağazayı alt üst ediyorum, yeni takı modellerini küçük kağıtlara not ediyorum. (Geçtiğimiz yıllarda büyük bir derginin moda editörü edasında ve de büyük bir ciddiyetle ses kayıt cihazına kaydediyordum ama eve dönünce hiçbir şey anlayamadığımdan çizmek suretiyle not etme pozisyonuna geçtim.) Aslında bu yılki en müthiş keşfim Rivoli'nin arka sokağında bulduğum Vintage dükkanıydı.
Binlerce giysi, şapka, çanta, eşarp, kürk, hırka, kazak, aklınıza gelirse mevcut burada. Tıklım tıkış, Ruslar ve kuzeyliler birbirini ezmekte. Christian Dior'un 70'lerden kalma ceketlerinden, tiyatro kostümlerine, Austin Povers gömleklerinden dansöz büstiyerlerine kadar neler var yarabbim. Delirdim tabii. Yeleklerimi süslemek için çiçekli elbiselere bakarken Maraş kumaşından yapılma, kaftan gibi, uzun, kenarları fistolu, (dondurmacı ya da kahveci güzeli için) bir kostüm bulmayayım mı! 1 euro.. Olmadı kıyafet balosu yapar orada giyeriz, sıkılırsak kumaşından yastık neyin ederiz deyip kaptım. Böylece Paris'ten Kemeraltı'ndaki mesir macuncu kıyafetinin benzerini bulup alan
ilk Türk olarak tarihe geçmeşansına da
hak kazandım.(Ayriyetten bir adet Afrika elbisesi, bir tane Çek üretimi volanlı siyah şapka ve simli yılbaşı bluzu da aldım.) Eve dönüp herşeyi yıkayıp astım. (Sahi annem bu bloğu okumuyordur değil mi?
Amma kızardı bana kimbilir okusa!) Takı malzemecilerinden kristal kalpler ve yunuslarla, fimo halkalar aldım. Hazır şeyleri almak için en az 100 euro koşulu vardı.
Başkaaaa bluejean kumaşından verev ekstrafor, bisiklet için bel çantası, kaplan desenli pantolon askısı, patchwork elbise, çabucak kendini bırakmayacak iç çamaşırı, pashminalar, tibet beresi, hediye çukulata.
Bu kadar. Kendimi iyi tutmuşum bu sefer ama, di mi?

Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

....Paris, bana hosgeldin dedin mi?

Resim
Her gece 4’lere kadar yatmak bilmem, dun gece 3’u zor ettim. Bayram Abi geldiginde Mini’yi opuyordum... (Cinka yine 40 m’2’de kayipti) Ic hatlar girisinde beni gurbete ugurlayan taksi soforu abimizle kucaklasmamiz polislerde kucuk bir saskinlik yaratti. Sirt cantamda yan yana duran 4 mermi, pil oldugunu kanitlarken super x ray uzmanina, yan ceplerine tikistirdigim donlar ortaliga sacildi; tuhaf isimli kitaplar merak konusu oldu, hard diskler coraplarin icinde derin guvenli uykularindaydi sukur, Cinka giderayak belcantama isemisti ama kesif kokuyu benden baska farkeden olmadigi icin ben de olu taklidi yapiyordum, sonunda Istanbul ucagina kapagi attik azizim! ....... Freeshop’tan 2 raki 2 karton da 2001 sigara kaptim, parasiynan bittabiii, parfum reyonunda( vakit var daha deyip) gecmiste sevdigim butun parfumleri uzerime boca ederek (Shalimar, Kenzo, Diorissimo, Eden) , belesss bittabii, Paris ucaginda yerimi aldim. Ben yanimdaki pahali takim elbiseli isadaminin koltuktan bana tasan iril
Devamı

hiçbir insan hep aynı insan değildir.

"Bir şey yaparız, değişiriz. Biri bir şey yapar, yine değişiriz. Yaşadığımız her an, bir önceki andan farklıdır. O an geçtiğinde artık yeni bir zaman vardır. ..Ve yeni bir insan olmuşuzdur. Bir ömür içine pek çok hayat sığdırırız. Sonra geriye dönüp bakarız ve sorarız. Bu ben miyim, bu hayat benim mi? Yanıtı basittir. Evet sensin ve bu hayat senin..." Öyle bir geçer zaman ki'den.
Devamı

dikkat..bu filme dikkat..ağladım, o derece!

https://www.imdb.com/title/tt7016254/ neyse... 21 yıldır Paris'e gider gelirim, sanırsam bu aralık biletiyle 43.olacak bu seferki. 2 film beni ağlatmıştır, biri göçmenlere yardım eden kanadalı adamın hikayesindeki metro sahnesi. Biri de galiba bu film. Hala tam anlayamadığım, çözümleyemediğim bir metafor içinde, yağmurda bekleşen insanlara hadi geçin , artık snır yok sahnesi. O kadar çok istiklal cad. grişi soldaki kapıda bekledim ki.. yıllarca. Ne kavga döğüşlerle davetiyemi kabul ettirdim o konsoloslukta. Bütün şirket belgelerime kadar tüm evraklarım varken...Yağmur yağardı, biz beklerdik bahçede..Bir numara okunurdu elektronik sesle, içeri girerdin, sonra döner kapıdan çıkardın, vize verip vermeyecekleri az buçuk belli olurdu sanki. Ağlayanlar, orta yerde tüm kağıtlarını parçalayanlar, küfür edenler, güvenlik gelir hemen, nelere tanık olmadım ki! mesela tanışlar için espri konusu jargonum şudur! is it a crime to fly with Lufthansa? adamlar inanmıyor Paris'e gittiğim
Devamı