Paris'te bisiklet turu

17 gundur uzaktayim. 5 gun sonra da
yine yollarda. Bayram kutlama mesajlari
gelmis postama. Ne zaman bayram haberim yok.
Bel fitigim ataga gecmek icin tetikte bekliyor.
Uzun yuruyusleri ve bisiklet
binislerini durdurdum.
Ilk gun bisikletle evden Bastille'e
gidip geldik. Mouftard'da kutuphane
ve vitrin molasi verdik. Cok zevkliydi ve
sandigim kadar yorucu degildi.
Ayri yollari, ayri trafik lambalari var
zaten. Sadece otobus, taksi ve bisiklet
icin olan ortak kullanim yolu, genelde sagda
ama bazi bulvarlarda ortada.
Kavsaklar inanilmaz tehlikeli
benim gibi alismayanlar icin.
(2. bisikleti internette
bir ilan gorup aldik. Frenleri biraz sert
ama aslan gibi.) Odeon'da dusmeyi de
basardim bu arada. Biraz morardi, sisti dizim;
bu da gecer deyip devam ettik.
99'den beri ruyamdi, yas kemale erince
10 yil sonra gercek oldu, orasi baska!
Belki de butun hayatimiz, kontrolu
mumkunatsiz bir timing meselesinden ibarettir,
kimbilir?

Yorumlar

  1. beste26 Kasım 2009 02:12

    Bravo size cesaretiniz hayranlik verici, ben bisiklet kullanmayi bilmeme ragmen Paris korkutuyor! Bayiliyorum sizin gibi ogrenmeye, denemeye acik insanlara, yasi bosverin sadece rakamlardan ibaret onemli olan gonul yasi! kucak dolusu selamlar

    YanıtlaSil
  2. yildizlhan1 Aralık 2009 04:30

    ölmeden ence yapacağın bilmemkaç şey listesini yarıladın sonunda:))

    YanıtlaSil

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

....Paris, bana hosgeldin dedin mi?

Resim
Her gece 4’lere kadar yatmak bilmem, dun gece 3’u zor ettim. Bayram Abi geldiginde Mini’yi opuyordum... (Cinka yine 40 m’2’de kayipti) Ic hatlar girisinde beni gurbete ugurlayan taksi soforu abimizle kucaklasmamiz polislerde kucuk bir saskinlik yaratti. Sirt cantamda yan yana duran 4 mermi, pil oldugunu kanitlarken super x ray uzmanina, yan ceplerine tikistirdigim donlar ortaliga sacildi; tuhaf isimli kitaplar merak konusu oldu, hard diskler coraplarin icinde derin guvenli uykularindaydi sukur, Cinka giderayak belcantama isemisti ama kesif kokuyu benden baska farkeden olmadigi icin ben de olu taklidi yapiyordum, sonunda Istanbul ucagina kapagi attik azizim! ....... Freeshop’tan 2 raki 2 karton da 2001 sigara kaptim, parasiynan bittabiii, parfum reyonunda( vakit var daha deyip) gecmiste sevdigim butun parfumleri uzerime boca ederek (Shalimar, Kenzo, Diorissimo, Eden) , belesss bittabii, Paris ucaginda yerimi aldim. Ben yanimdaki pahali takim elbiseli isadaminin koltuktan bana tasan iril
Devamı

hiçbir insan hep aynı insan değildir.

"Bir şey yaparız, değişiriz. Biri bir şey yapar, yine değişiriz. Yaşadığımız her an, bir önceki andan farklıdır. O an geçtiğinde artık yeni bir zaman vardır. ..Ve yeni bir insan olmuşuzdur. Bir ömür içine pek çok hayat sığdırırız. Sonra geriye dönüp bakarız ve sorarız. Bu ben miyim, bu hayat benim mi? Yanıtı basittir. Evet sensin ve bu hayat senin..." Öyle bir geçer zaman ki'den.
Devamı

dikkat..bu filme dikkat..ağladım, o derece!

https://www.imdb.com/title/tt7016254/ neyse... 21 yıldır Paris'e gider gelirim, sanırsam bu aralık biletiyle 43.olacak bu seferki. 2 film beni ağlatmıştır, biri göçmenlere yardım eden kanadalı adamın hikayesindeki metro sahnesi. Biri de galiba bu film. Hala tam anlayamadığım, çözümleyemediğim bir metafor içinde, yağmurda bekleşen insanlara hadi geçin , artık snır yok sahnesi. O kadar çok istiklal cad. grişi soldaki kapıda bekledim ki.. yıllarca. Ne kavga döğüşlerle davetiyemi kabul ettirdim o konsoloslukta. Bütün şirket belgelerime kadar tüm evraklarım varken...Yağmur yağardı, biz beklerdik bahçede..Bir numara okunurdu elektronik sesle, içeri girerdin, sonra döner kapıdan çıkardın, vize verip vermeyecekleri az buçuk belli olurdu sanki. Ağlayanlar, orta yerde tüm kağıtlarını parçalayanlar, küfür edenler, güvenlik gelir hemen, nelere tanık olmadım ki! mesela tanışlar için espri konusu jargonum şudur! is it a crime to fly with Lufthansa? adamlar inanmıyor Paris'e gittiğim
Devamı