bayrama çeyrek kala bir gecenin öğleden sonrası

Bizim iskeledeki ekmek teknesini su basmış.
Kumaşlar, kuklalar, defterler,
örtüler, ambalajlar, makrameler,
tılsımlar, haritalar az nemlenmiş.
Kilim rengarenk olmuş.
Hortumlarla suyu çekmişler,
Sermet toplamış herşeyi.
Bir de İsmet'le Mustafa. Ceset Laptop'u çok merak
etmişler ıslandı diye. Unuttum sanmışlar.
Ben panikle gidip metal standları ve kumaşları
dışarı çıkardım. Güneş var, kurur
herşey nasıl olsa, dedim.
Açtım standı, döndüm eve.

Değerli takıları taşımıştım atölyeye zaten.
Kalanlar umurumda değildi.

İskeleyi özlemişim...
Dostlarla sohbeti,
evde Sunshine Cleaning filmiyle
noktaladım. Sonra gidip standı kurdum
sersefill, kir pasak.
(Sıfır satış ne masum birşey yaaa..)
Hamza Orfoz yemeye davet edince
keyfim yerine geldi... İlk kez yiyorum,
kuzu eti gibi sert, dolgun, ağızda dağılır
kıvamda.

Halbuki dolabımda bekler 4 tane
kuzu çiftlik Çipura, geç olmadan
yemeli, yoksa haşlarım 2 ekmekle,
kedilerin bayramı olur.
Hamiş:
(Çiftlik çipura kg 8 lira
benim kedilerin fit 32'si kg 11lira)

Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

....Paris, bana hosgeldin dedin mi?

Resim
Her gece 4’lere kadar yatmak bilmem, dun gece 3’u zor ettim. Bayram Abi geldiginde Mini’yi opuyordum... (Cinka yine 40 m’2’de kayipti) Ic hatlar girisinde beni gurbete ugurlayan taksi soforu abimizle kucaklasmamiz polislerde kucuk bir saskinlik yaratti. Sirt cantamda yan yana duran 4 mermi, pil oldugunu kanitlarken super x ray uzmanina, yan ceplerine tikistirdigim donlar ortaliga sacildi; tuhaf isimli kitaplar merak konusu oldu, hard diskler coraplarin icinde derin guvenli uykularindaydi sukur, Cinka giderayak belcantama isemisti ama kesif kokuyu benden baska farkeden olmadigi icin ben de olu taklidi yapiyordum, sonunda Istanbul ucagina kapagi attik azizim! ....... Freeshop’tan 2 raki 2 karton da 2001 sigara kaptim, parasiynan bittabiii, parfum reyonunda( vakit var daha deyip) gecmiste sevdigim butun parfumleri uzerime boca ederek (Shalimar, Kenzo, Diorissimo, Eden) , belesss bittabii, Paris ucaginda yerimi aldim. Ben yanimdaki pahali takim elbiseli isadaminin koltuktan bana tasan iril
Devamı

hiçbir insan hep aynı insan değildir.

"Bir şey yaparız, değişiriz. Biri bir şey yapar, yine değişiriz. Yaşadığımız her an, bir önceki andan farklıdır. O an geçtiğinde artık yeni bir zaman vardır. ..Ve yeni bir insan olmuşuzdur. Bir ömür içine pek çok hayat sığdırırız. Sonra geriye dönüp bakarız ve sorarız. Bu ben miyim, bu hayat benim mi? Yanıtı basittir. Evet sensin ve bu hayat senin..." Öyle bir geçer zaman ki'den.
Devamı

dikkat..bu filme dikkat..ağladım, o derece!

https://www.imdb.com/title/tt7016254/ neyse... 21 yıldır Paris'e gider gelirim, sanırsam bu aralık biletiyle 43.olacak bu seferki. 2 film beni ağlatmıştır, biri göçmenlere yardım eden kanadalı adamın hikayesindeki metro sahnesi. Biri de galiba bu film. Hala tam anlayamadığım, çözümleyemediğim bir metafor içinde, yağmurda bekleşen insanlara hadi geçin , artık snır yok sahnesi. O kadar çok istiklal cad. grişi soldaki kapıda bekledim ki.. yıllarca. Ne kavga döğüşlerle davetiyemi kabul ettirdim o konsoloslukta. Bütün şirket belgelerime kadar tüm evraklarım varken...Yağmur yağardı, biz beklerdik bahçede..Bir numara okunurdu elektronik sesle, içeri girerdin, sonra döner kapıdan çıkardın, vize verip vermeyecekleri az buçuk belli olurdu sanki. Ağlayanlar, orta yerde tüm kağıtlarını parçalayanlar, küfür edenler, güvenlik gelir hemen, nelere tanık olmadım ki! mesela tanışlar için espri konusu jargonum şudur! is it a crime to fly with Lufthansa? adamlar inanmıyor Paris'e gittiğim
Devamı