kasabada yoğun hafta sonu

Cuma gidecektim ama cumartesiye
sarktım yine.
Öğledensonra
16.00'da
karikatürlü Ev'de hem çocuklara
karikatür eğitimi,
hem sergisi ve
kokteyli vardı. (Dolmuş tuttu,
bir saat kendime gelemedim.)

Ardından kokteyli yaptık. Facebookta 300 kişi geleceğim demiş,
15 kişiyi zor bulduk netekim. (Fotoğrafta ortadaki başkanımız,
çocuklu aile kasaba doktorlarımızdır, tümünü çok severim.)

Lodos bu arada yağmurla karışık yine deliler gibi
esmekteydi. Başkanın eşi ile baharda oya işleyen
kadınlara takı eğitimi verme konusunu
konuştuk. Nergis Kafede özlediğim
arkadaşlarla sohbetledim. Buraya da
sonraki gelişimde panoya asılmak üzere yerel takılar
getirmemi istediler. Tamam dedim, eve
vınladım. Telefon, uydu tv, internet, dvd aleti
yine arızalıydı. Mutfak raflarını düzenleyip
radyo dinledim, atölyeden eksik malzemelerimi
topladım, yattım. Gece yine doğuya tayini çıkmış
ebe sendromu yarattı pencerelerde
rüzgar ve yağmur.

Sabah olunca denize nazır kahvaltı ettim, toparlanıp
İncirlikoy'a gittim.
Karaburun Yarımadası Eko-Turizm, Kültür ve
Sanat Derneği'mizin toplantısına..
Bakalım gerçekten neler yapabileceğiz?
Bit kadar kasabada Gündem 21 haricinde
bu 6. dernek. Sadece platform bile oluşturabilsek
iyidir!
İskelede yine güzel battı güneş.
Biralar yakıştı dalgalara. Dönüşümü sabaha erteledim.
11'de tüydüm kente.
Yol boyu her yer dağ tepe nergis doluydu.
Otobüsten inince virajlara bodoslama dalan
şöförümüz sayesinde zorlanan midemi
tuzlama çorbayla zar zor yatıştırdım
ve başladım çalışmaya..






Yorumlar

  1. beste12 Ocak 2010 04:17

    cok komiksin, doguya tayini cikmis ebe sendromu nasil oluyor? hala guluyorum bir seyler canlaniyor gozumde ya:)

    YanıtlaSil
  2. atolyekaraburina12 Ocak 2010 05:41

    Ellerini ovuşturarak sobada ısıtan, örgü örüp pilli radyoda yurttan sesler korosunu dinleyen, ertesi günkü giysileri hazır, çiçekli geceliği üzerinde, köy yolları kardan kapanmış, dışarıda deli ayaz fırtına, elektrikler kesik gaz lambası ışığında,
    böyle biri işte.. :)))

    YanıtlaSil

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

....Paris, bana hosgeldin dedin mi?

Resim
Her gece 4’lere kadar yatmak bilmem, dun gece 3’u zor ettim. Bayram Abi geldiginde Mini’yi opuyordum... (Cinka yine 40 m’2’de kayipti) Ic hatlar girisinde beni gurbete ugurlayan taksi soforu abimizle kucaklasmamiz polislerde kucuk bir saskinlik yaratti. Sirt cantamda yan yana duran 4 mermi, pil oldugunu kanitlarken super x ray uzmanina, yan ceplerine tikistirdigim donlar ortaliga sacildi; tuhaf isimli kitaplar merak konusu oldu, hard diskler coraplarin icinde derin guvenli uykularindaydi sukur, Cinka giderayak belcantama isemisti ama kesif kokuyu benden baska farkeden olmadigi icin ben de olu taklidi yapiyordum, sonunda Istanbul ucagina kapagi attik azizim! ....... Freeshop’tan 2 raki 2 karton da 2001 sigara kaptim, parasiynan bittabiii, parfum reyonunda( vakit var daha deyip) gecmiste sevdigim butun parfumleri uzerime boca ederek (Shalimar, Kenzo, Diorissimo, Eden) , belesss bittabii, Paris ucaginda yerimi aldim. Ben yanimdaki pahali takim elbiseli isadaminin koltuktan bana tasan iril
Devamı

hiçbir insan hep aynı insan değildir.

"Bir şey yaparız, değişiriz. Biri bir şey yapar, yine değişiriz. Yaşadığımız her an, bir önceki andan farklıdır. O an geçtiğinde artık yeni bir zaman vardır. ..Ve yeni bir insan olmuşuzdur. Bir ömür içine pek çok hayat sığdırırız. Sonra geriye dönüp bakarız ve sorarız. Bu ben miyim, bu hayat benim mi? Yanıtı basittir. Evet sensin ve bu hayat senin..." Öyle bir geçer zaman ki'den.
Devamı

dikkat..bu filme dikkat..ağladım, o derece!

https://www.imdb.com/title/tt7016254/ neyse... 21 yıldır Paris'e gider gelirim, sanırsam bu aralık biletiyle 43.olacak bu seferki. 2 film beni ağlatmıştır, biri göçmenlere yardım eden kanadalı adamın hikayesindeki metro sahnesi. Biri de galiba bu film. Hala tam anlayamadığım, çözümleyemediğim bir metafor içinde, yağmurda bekleşen insanlara hadi geçin , artık snır yok sahnesi. O kadar çok istiklal cad. grişi soldaki kapıda bekledim ki.. yıllarca. Ne kavga döğüşlerle davetiyemi kabul ettirdim o konsoloslukta. Bütün şirket belgelerime kadar tüm evraklarım varken...Yağmur yağardı, biz beklerdik bahçede..Bir numara okunurdu elektronik sesle, içeri girerdin, sonra döner kapıdan çıkardın, vize verip vermeyecekleri az buçuk belli olurdu sanki. Ağlayanlar, orta yerde tüm kağıtlarını parçalayanlar, küfür edenler, güvenlik gelir hemen, nelere tanık olmadım ki! mesela tanışlar için espri konusu jargonum şudur! is it a crime to fly with Lufthansa? adamlar inanmıyor Paris'e gittiğim
Devamı